در کتاب مکاتب احیاگری اسلامی در هند قرن نوزدهم میلادی نویسندگان به بررسی تفصیلی جریانات احیاگرایانه در میان مسلمانان هند میپردازند. قرن نوزدهم میلادی برای مسلمانان هند دورهای بحرانی بود؛ زیرا با حضور استعمار بریتانیا و نفوذ فرهنگی و سیاسی غرب، چالشهای جدیدی برای اسلام و مسلمانان پدید آمد. در این میان، تعدادی از اندیشمندان و عالمان اسلامی در هند تلاش کردند تا با اصلاح دین، تفسیرهای نوین و توجه به مبانی اسلامی، از اسلام در برابر این تهدیدات دفاع کنند و شرایط جدید را به نفع مسلمانان تغییر دهند. این تلاشها منجر به ظهور جنبشهای مختلف احیاگری اسلامی شد که هر یک از آنها بر جنبههای مختلف دینی، اجتماعی و سیاسی تأکید داشتند. نویسندگان در این کتاب با پرداختن به شخصیتهای برجستهای نظیر سید احمد خان، شاه ولیالله دهلوی و سایر اندیشمندان، نقش آنها در جنبش احیاگری اسلامی را تحلیل میکنند. همچنین، مکاتب فکری مختلف که در این دوره ظهور کردند، از جمله مکاتب اصلاحطلب و سنتگرای اسلامی، مورد بررسی قرار گرفتهاند. بهویژه، به دیدگاههای متفاوت این مکاتب درباره مسائل اجتماعی و فرهنگی همچون مدرنیته، تعلیم و تربیت، و تعامل با قدرتهای استعماری پرداخته شده است. یکی از مباحث مهم این کتاب، تحلیل تفاوتهای رویکردی احیاگران اسلامی در برخورد با تغییرات مدرن و چالشهای ناشی از استعمار است. برخی از این مکاتب بر بازگشت به اصول اولیه اسلام تأکید داشتند و برخی دیگر تلاش کردند تا بین اسلام و مفاهیم مدرن تعاملی ایجاد کنند. این کتاب با ارائه پژوهشی جامع در مورد مکاتب احیاگری اسلامی، خواننده را با پیچیدگیهای فکری و تاریخی این دوره از تاریخ اسلام در هند آشنا میکند و نقش این جنبشها در تحولات اجتماعی، سیاسی و دینی مسلمانان هند را بررسی میکند.